مادر هجران کشیده؛ پایدارنده حقیقت؛ سایه دار جانشین پدر

رسالتت را بسیار بلند فریاد زدی چنانکه من تولدیافته در قرن ۲۱ آن را از لابه لای تعصب ها و سبک مغزی ها با کمی تامل و تعقل دریافت کردم.

بانوی من:

دق کردم در این زمانه...که مظلومیت را؛ به لگد کوبی غرور همسر دیدند ...دق کردم در این زمانه...که ظلم را؛ تنها به کبودی جای ضربه و آتش کشیدن درب خانه دیدند... تا به کی اشک می کشید از این راه... تا به کی راهشان گم شود در پس احساسی گری... تا به کی درب تعقل را قفل شده تنها باید نشست و نظاره کرد... تا به کی ؟؟؟

در اینجا کمی با عظمت راه شهادت  شهیده "ام ابیها" بیشتر آشنا بشوید